We zijn weg

Jelmer heeft ons vanmorgen naar Schiphol gebracht en om vijf voor acht vertrekken we naar Madrid. Om een uur of half elf zijn we in Madrid en daar blijkt de vlucht naar Quito en een andere bestemming in Ecuador van gate U65 te vertrekken en dat is 23 minuten verderop. Via een stel roltrappen, een treintje, een paspoortcontrole, nog meer roltrappen en een heel eind lopen komen we toch nog ruim op tijd bij de juiste gate aan. Om kwart over twaalf kwispelt het vliegtuig zich de lucht in en dik tien uur later zijn we in Quito. De landingslucht is ook niet al te stabiel, maar de landing is verder goed. De Belgische mevrouw naast ons heeft de kotszak al paraat, maar dat blijkt gelukkig puur preventief te zijn. In Quito is het zeven uur eerder dan in Nederland en het is er aangenaam koel. Om een uur of vijf zijn we door de paspoortcontrole en staan onze koffers al op ons te wachten. Als we in de hal aankomen staat de chauffeur van de gisteren op de valreep nog per email bestelde taxi, uitgerust met een A4-tje met daarop mijn naam en de naam van de hostel (Secret Garden), keurig op ons te wachten.

Na een klein uur zijn we in het hostel, wat er erg leuk uit ziet. Helaas is het wel een hoop trappen op naar het dakterras, waar de receptie is. Het uitzicht over Quito maakt weer veel goed. Het ophalen van de bagage vanaf de begane grond kost ongeveer evenveel moeite als het lopen van een halve marathon thuis, maar we zitten dan ook op ruim 2800 meter boven zeeniveau in plaats van de gebruikelijke vier meter eronder. Bovendien is het qua biologisch al één uur ’s nachts, dus aan excuses geen gebrek. De kamer is prima en we gaan weer terug naar het gezellige dakterras, waar we nog een heerlijke vegetarische hartige taart met salade verorberen; kost wel 3.50 dollar p.p., maar dan heb je ook wel wat. Alles gaat hier in Amerikaanse dollars, alleen hebben ze wel eigen Ecuadoriaanse muntjes. We gaan op tijd (is ongeveer acht uur lokaal, dus drie uur ’s nachts thuis) naar bed. De kop is eraf!