Zeeleeuwen en gletsjers

Nu we een thermometer hebben, lijkt het ineens een stuk minder koud. Het is ’s nachts gemiddeld ongeveer vijf graden en overdag zo’n tien graden. Dit komt ook omdat we nu aan de “verkeerde” kant van de bergen zitten. Het regent hier aanzienlijk meer dan aan de oostkust (van het Zuidereiland) en dus zijn er ook vaak geen heldere nachten, zodat het ’s nachts niet zo koud wordt.

In het Abel Tasman nationaal park maken we met de watertaxi een mooie boottocht. Het is een kleine (er kunnen ongeveer 15 mensen op) en snelle (per persoon is zo’n slordige 15 pk aan buitenboordmotorvermogen beschikbaar) boot die in elke baai een stop maakt en dan kun je uit- of instappen. Je kunt dan verder gaan of terug, hetzij te voet hetzij met de kajak. Wij blijven gewoon de hele tocht zitten en genieten van alles wat voorbij komt en dat is een heleboel: we zien zeeleeuwen met jongen die op de rotsen liggen of door het water heen buitelen, baaien met prachtige zandstranden, een soort aalscholvers, maar dan met een witte buik, roggen met een spanwijdte van meer dan een meter, die kunnen steken (pijlstaartroggen, denkt Jan), een kleine pinguïn en heel veel prachtig helder blauw water. Het weer valt geweldig mee en het blijft de hele tocht droog. Om één uur staan we weer aan wal en rijden we naar Murchison. We zitten daar in een geweldig hostel. Het heet de “lazy cow” en het hele huis staat vol met koeienbeeldjes, knuffels, kopjes, enz. Het wordt gerund door een echtpaar dat vier kamers verhuurd. Bij aankomst krijgen we thee en koffie en zelfgebakken taart. De open haard wordt flink opgestookt en de elektrische deken ligt al op het bed. Ook kunnen we voor twaalf dollar avondeten krijgen: een ovenpotje met hertenvlees en vier soorten groenten. Het is net of je bij je ouders logeert! Er is nog een bubbelbad ook, maar daar komen we niet aan toe.

Na een heerlijk nachtje en een ontbijtje met een vers gelegd eitje rijden we de volgende ochtend naar de Franz Josef gletsjer. We komen al vrij vroeg in het hostel aan want het regent al bijna de hele dag en dan stop je ook niet zo vaak onderweg. Het is een sfeervol hostel waar de hele dag de open haard brandt en er is een gezellige woonkamer en keuken. Ook staat er een grote pan soep op het fornuis en is er, “strictly” om zes uur, gratis soep voor iedereen. De volgende ochtend regent het pijpenstelen en we klungelen tot half één een beetje in het hostel. Dan gaan we toch maar aan de wandeling naar de gletsjer beginnen. Het regent nog steeds, maar het is toch de moeite waard. We besluiten geen wandeling met een gids te doen, wat rond de honderd dollar kost, want je kunt ook op eigen gelegenheid gaan en toch heel dicht bij de gletsjer komen. Na de nodige foto’s gemaakt te hebben gaan we weer snel richting het hostel, want we zijn doornat. Naast het hostel is een bezoekerscentrum waar ze kiwi-eieren uitbroeden (met een machine wel te verstaan, niet door er drie maanden op te gaan zitten!). We lopen er rond en zien, na een tijdje in het donker getuurd te hebben, twee kiwi’s in levende lijve. Het is leuk om te zien en er is ook informatie over de gletsjer en het red-de-kiwi-programma, maar of het de vijfentwintig dollar p.p. waard is? In het hostel brandt gelukkig de kachel en staat de soep alweer te pruttelen.

De volgende ochtend vertrekken we al vroeg. Na een paar kilometer stoppen we bij de Fox gletsjer. Wat een verschil met gisteren, vandaag zien we de gigantische ijsrivier bij een blauwe lucht en een zonnetje. Tijdens de wandeling ernaartoe moeten we twee keer een stroompje oversteken, wat lukt zonder natte voeten te krijgen. De rest van de dag blijft het aardig droog. Het rijden schiet niet zo erg op, want het is een prachtig landschap met veel uitkijkpunten waar uiteraard gestopt moet worden voor foto’s. Om half vijf zijn we in Wanaka en we weten niet wat we zien. Overal lopen mensen in ski-kleding rond met snowboards en ski’s. We zitten midden in een wintersportgebied! We hebben de laatste kamer in het hostel en de huiskamer staat vol met skischoenen die bij de haard staan te drogen. Het helpt niet om het echte zomergevoel te krijgen, maar wie weet komt dat nog.