Nazca en Arequipa

Na de Machu Picchu trip blijven we nog een dagje in Cuzco, om weer bij te komen en de was te doen, etc. Over Matsjoe Pietsjoe gesproken: onze gids vertelde ons dat het oud-Peruaans is voor respectievelijk oude man (Machu) en berg (Picchu). Je moet dan wel Picchu uitspreken als Pieksoe want de gebruikelijke uitspraak “Pietsjoe” betekent “penis”. ’s Ochtends komen we nog weer twee mede-bergbedwingers, Linda uit Canada en Javier uit Argentinië, tegen en halen we de kaartjes voor de bus naar Nazca voor ’s avonds op. We hebben een luxe plaats, onderin de bus, op een soort bed, compleet met diner en ontbijt, dus dat belooft wat! Bij aankomst in het drukke busstation van Cuzco blijkt dat we geen ligplaats, maar een gewone stoel hebben. Da’s een fikse tegenvaller, maar gelukkig krijgen we wel de meerprijs van het “bed” terug.

Na een onrustige nacht - de stoelen zijn een beetje krap en de weg telt gemiddeld zeker drie bochten per kilometer - komen we om een uur of 10 bij de ontbijtschuur à la Didam (voor de wintersporters onder ons) aan. Even later zijn we in het busstation van Nazca en na tien minuten lopen hebben we al een hostel gevonden. We verkennen de plaats een beetje, maar er is niet veel te beleven, behalve de “Nazca-lijnen”, die je overal in het stadje weer terug vindt. ’s Middags gaan we lopend richting busstation, waar we een kaartje kopen naar Arequipa voor de volgende avond 10 uur, weer met ligplaats, gewoon stug volhouden! Daarna gaan we langs de snelweg over de waterloze rivier naar het vliegveld, om te kijken naar vluchten over de Nazca-lijnen, maar het is al bijna donker als we ontdekken dat we de toegangsweg naar het vliegveld voorbij gelopen zijn en we nemen een taxi terug naar downtown.

De volgende ochtend komen we tegen negenen aan op het vliegveld, waar het al een drukte van belang is. De meeste mensen hebben al geboekt, maar we kunnen toch nog een ticket bemachtigen. We moeten dan wel na elkaar vliegen. Na het voldoen van de airport-tax en een heuse controle – net een echt vliegveld – ga ik als eerste de lucht in. Het is een acht-persoons vliegtuig en ik zit links, direct achter de piloot. De co-piloot doet het “links ziet u dit en rechts niet” verhaal over de intercom, ondersteund met luie handgebaren. De vlucht is spectaculair, mede vanwege het landschap en natuurlijk de Nazca-lijnen, voorstellende o.a. een aap, een kolibri, een spin en een hond. Als eerste zie je de astronaut. Het formaat valt een beetje tegen, maar gelukkig heb ik de zoomlens ook bij de hand. Na een klein half uurtje gaan we weer terug naar de basis en begint mijn Italiaanse buurman enthousiast met het vullen van de aan hem verstrekte kotszak. Zijn vrouw achterin doet met evenveel enthousiasme mee. Nadat Dianne ook heeft gevlogen - zij heeft het geheel op film vastgelegd - eten we nog een hapje en gaan weer terug naar het “dorp” (volgens de LP heeft Nazca 53.000 inwoners). We lopen nog een rondje en stuiten in de aan de Plaza de Armas (elke stad in Peru schijnt er daar eentje van te hebben) gelegen kerk op een begrafenis-dienst, die gepaard gaat met een zanger met gitaar voor binnen en een bandje voor buiten. Verderop komen we nog een brandweerkazerne aan een hele grote vijver (voor het bluswater) tegen en het museum van Nazca, waar alle archeologische vondsten uit de omgeving plus een hele familie pauwen en een nogal likgrage hond te vinden zijn. We eten bij de plaatselijke Chinees (waarom staat babi pangang nou weer niet in ons Spaanse woordenboekje?) en gaan via de hostel om de bagage op te halen, naar het busstation. Deze keer hebben we wel de beloofde ligplaats en we gaan lekker knorren.

We zijn al op tijd in Arequipa, de tweede stad van Peru en delen een taxi met een Belgisch stel dat ook bij ons in de bus zat. Zij zitten in een (al gereserveerd) hotel, dat wij veel te duur vinden, maar even later hebben we al een alternatief gevonden. Een hostel met dakterras, waarvandaan je een prachtig uitzicht hebt op de stad en de omringende bergen en vulkanen. De kamer is ook prima en de douche heeft twee knoppen, dus daar zou zo maar eens ook warm water uit kunnen komen. Deze theorie klopt op zich wel, alleen die avond ff niet. We boeken gelijk een paar deuren verder de bus naar Puno, aan het Titikaka-meer, voor overmorgen. ’s Middags maken we een rondje door de stad langs het onvermijdelijke Plaza de Armas en de daaraan gelegen kathedraal, door het koloniale centrum. De kleine finale van de Copa di America wordt door Peru met vier-één gewonnen, dus onze dag kunt niet meer stuk!

Vandaag is het zondag 24 juli en we maken er dan ook een rust en luierdag van. ’s Middags gaan we naar een giga-klooster, dat vlak bij de hostel is. Het kost een paar centen, maar het is zeer de moeite waard. ’s Avonds zo hoog mogelijk aan het plein gegeten en nog een rondje gelopen. Morgen is er weer een (maan)dag en hoeven we nog maar negen weken. Voor je het weet zijn we weer terug!