Een ééndaagse cruise op hoog niveau

Even een verslag vanuit Puno. Voor degene die een dagprogramma van ons hebben, we lopen al iets achter op ons schema. Dat was natuurlijk te voorzien en is ook helemaal niet erg. We zijn na een busreis van ongeveer vijf uur vanuit Arequipa aangekomen in Puno. Een leuke lokale reis. Af en toe stapt een handelaartje in de bus die zijn spulletjes probeert te verkopen en die stapt na een paar kilometer weer uit en dan komt de volgende. We zien van alles voorbijgaan: de krant, cocathee, broodjes, snoep, gepofte maïs, enzovoort. Aangekomen in Puno merken we meteen dat we weer hoog zitten, de handschoenen kunnen weer aan.

Na een nachtje in een voor ons doen vrij duur hotel (28 euro) zetten we de koffers in een ander hostel (zeven euro per nacht) waar we de volgende nacht gaan slapen en lopen we naar de haven om een boottochtje te gaan maken over het Titikaka-meer naar de beroemde rieteilanden. Heel veel bootjes met toeristen zijn al uitgevaren , maar een schippertje houdt ons aan en we kunnen nog met hem mee. Er zitten al zes Peruanen aan boord en één Italiaanse jongen. Om negen uur pruttelen we de haven uit. Na een tocht van bijna drie uur komen we aan op het eilandje Taquile. We hebben een hoofd als een tomaat; heel stom om op het water op 3800 meter hoogte je niet in te smeren met zonnebrand, terwijl het wel in je rugzak zit!. Geen riet te zien op dit eiland en dus vragen we ons af wat we hier doen. Dat is het nadeel om met een schippertje mee te gaan dat geen Engels spreekt. We klimmen eerst vanuit een schattige haventje de berg op en fotograferen ons al gelijk een ongeluk want het is hier prachtig en iedereen loopt in kleurige klederdracht. Dan komen we op een pleintje waar het halve dorp in prachtige kleurige kleding en uitgerust met muziekinstrumenten klaar staat om een dans te gaan doen. Het is prachtig om te zien. De muziek is wel eentonig en de dans is ook niet spectaculair, maar al die kleuren zijn geweldig. Om twee uur moeten we weer bij de boot terug zijn en varen we weer richting Puno.
Onderweg stoppen we bij de Uros-eilanden. Dit zijn de beroemde rieteilanden. Alle toeristenbootjes zijn hier al geweest omdat het al bijna donker wordt; om half zes gaat hier “het licht uit”. Heel bijzonder om in de schemering op zo'n eiland te zijn dat op een dikke laag riet op het water drijft. De president van het eilandje met zes huisjes legt uit hoe het allemaal opgebouwd is. Alles is hier van riet gemaakt. Prachtig om te zien. Het is er wel heel koud en de vrouwen lopen hier nog steeds op blote voeten. Ze kunnen alleen een vuurtje maken om te koken, op een steen, anders zou natuurlijk alles afbranden. We mogen nog even in een hutje kijken. Binnen is het iets warmer, maar veel toch niet. De vrouwen maken hier mooi handwerk. Het laatste stukje van de tocht pruttelen we in het donker terug. We laten ons door een driewielige brommer taxi naar het busstation brengen, waar we de bus voor morgen naar La Paz boeken. Voor 18 euro zitten we morgen weer met z’n tweeën zeven uur in de bus; kom daar maar eens om bij de Connexxion!