Sneeuw en lange onderbroeken in Chili

Na een vliegreis van twee uur komen we aan in Santiago, Chili. Het vliegtuig is, behalve met ons, gevuld met ruim honderd Argentijnse scholieren van een jaar of 12, allemaal in keurige grijs/rode schooluniformen gestoken. Er zijn verder nog slechts enkele "losse" passagiers dus het vliegtuig is niet helemaal vol, zodat we de achterste vijf rijen stoelen voor ons alleen hebben. In Chili aangekomen moeten we meteen weer aan het nieuwe geld en aan de nieuwe prijzen wennen. Niet alleen de bedragen zijn hoger (er gaan zes Argentijnse pesos in één Euro en maar liefst 650 Chileense); het is hier ook gewoon (weer) duurder. We worden door een taxichauffeur op sleeptouw genomen. Als we op de parkeerplaats aankomen, worden we aangesproken door twee agenten. Ze zien eruit als Russische legerofficieren, compleet met lange groene overjassen. Zij waarschuwen ons dat we niet in deze taxi moeten stappen, omdat het geen officiële is; erg snappen doen we het niet, want ze spreken alleen Spaans. Eigenwijs (en in de war gebracht) als we zijn, gaan we toch met de taxi mee en blijken achteraf inderdaad te veel betaald te hebben, maar veilig aankomen doen we wel!

Het is hier geen mooi weer, het miezert en is erg koud. Het hostel heeft gelukkig een klein kacheltje. Om geld te besparen (en omdat er niets anders is) slapen we in een dorm (slaapzaal). Deze heeft twee stapelbedden van drie hoog. Jan ligt bovenin en stoot bijna zijn hoofd tegen het plafond. Het is een hele toer om 's nachts naar de wc te gaan. Er is weer een snurker en de bedden maken veel lawaai. Het geeft een echt watervrienden-kamp-gevoel, zonder dat we er deze keer zelf bij zijn.

De volgende dag hebben we na het ontbijt en de koffie en nog even wachten eindelijk moed verzameld om naar buiten te gaan; het stortregent al de hele morgen. Als we buiten komen blijkt het ook nog (nat) te sneeuwen!!! Alle warme kleren dus maar weer aan. Het is drie graden! We bezoeken met de metro een overdekte vismarkt en doen boodschappen voor het avondeten. We koken hier maar weer zelf in het piepkleine keukentje.

De volgende morgen schijnt gelukkig weer de zon. Het is nog wel koud, maar toch een stuk aangenamer dan gisteren. We maken met een gids een wandeling door de stad. Het is een alternatieve tour, je betaalt op vrijwillige basis. Het is een leuke jongen die goed Engels spreekt en hij laat ons de gewone dingen van Santiago zien, vertelt over de eetgewoontes, de geschiedenis en de politiek en niet te vergeten de "koffie met benen" (dat hoor je bij terugkomst nog wel). Aan het eind van de tour zijn we bij het begin van een kabeltreintje, dat naar de top van een heuvel gaat. Dat doen we natuurlijk. Bovenop staat een mega groot wit Mariabeeld (met daarnaast een gigamega grote antenne; dat moet ook wel anders heeft onze lieve heer natuurlijk geen bereik!) en heb je een mooi uitzicht over de stad. Hier ligt de sneeuw nog op de bankjes. Dit is trouwens een heel populair skigebied en de besneeuwde bergen zie je overal als je in de stad loopt.

Vandaag gaan we nog even de stad verder bekijken en morgen gaan we weer verder. Watervrienden, heel veel plezier. Jan en ik zullen vanavond samen domino spelen (staat in het hostel in de kast) in het kader van jullie kamp-thema.